به گزارش کلمات : رمضان که یکی از مقدس ترین ماه ها برای مسلمانان در سراسر جهان است، درون نگری معنوی را با زندگی خانوادگی در جامعه، به ویژه در هنگام افطار که به عنوان افطار شناخته می شود، در هم می آمیزد.
اما برای ساکنان غزه جنگ زده، این ماه با ماه های گذشته متفاوت خواهد بود.
غزه در حال تحمل یک جنگ نسل کشی است که با بمباران، محاصره و غیرانسانی کردن فلسطینیان مشخص شده است. این غیرانسانی سازی کودکان، زنان باردار و سالمندان را به اهداف مشروع وحشیگری استعمار صهیونیستی تبدیل می کند.
تصاویر دلخراش از غزه به نمادی از ظلم و ستم موجودیت شهرک نشین-استعمار تبدیل شده است.
در ماه رمضان امسال، ساکنان غزه به دلیل سیاست قحطی عمدی رژیم اشغالگر، با تنها هدف غیرقابل سکونت کردن غزه، با قحطی مواجه هستند.
این وضعیت به این دلیل است که اسرائیل نتوانسته است گروه مقاومت حماس را از نظر نظامی تضعیف کند یا طرحی برای آینده غزه ارائه دهد که حماس را به عنوان نماینده مردم درگیر نکند.
در نتیجه این ناکامی‌های فاحش، اسرائیل استراتژی جدیدی را در غزه انتخاب کرده است: ایجاد موقعیتی که در آن هیچ کس پیروز ظاهر نشود، حتی اگر این رژیم است که با شکست مواجه شده است.
راهبرد غیرقابل سکونت و غیرقابل اداره کردن غزه شامل برانگیختن هرج و مرج مطلق در قلمرو و ایجاد وضعیت قحطی تمام عیار است.
بر اساس این استراتژی سمی استعماری، اگر هیچ نیروی سیاسی قادر به حفظ حداقل ثبات دولتی در قلمرو نباشد، کاملاً به کمک های بشردوستانه وابسته می شود.
در مورد غزه، استراتژی قحطی طراحی شده توسط اشغالگران استعماری صهیونیستی با توزیع “کمک های بشردوستانه” توسط ایالات متحده تکمیل می شود که توسط بسیاری به عنوان نمایشی توصیف می شود و وابستگی سرزمین فلسطین را تقویت می کند و آن را در حالت دولتی نگه می دارد. از هرج و مرج دائمی
تاکنون نزدیک به 31200 فلسطینی از جمله 14000 کودک و 9000 کودک در اثر جنگ نسل کشی جان خود را از دست داده اند. قحطی تحمیل شده توسط اسرائیل جان دست کم 27 نفر را گرفته است که بیشتر آنها کودک بودند و به دلیل سوء تغذیه و کم آبی جان خود را از دست دادند.
تصاویر بدن های بدون غذا در روزهای اخیر در شبکه های اجتماعی رایج شده است، هرچند رسانه های اصلی غربی همچنان این تلفات انسانی عظیم را به آمارهای سرد کاهش می دهند.
تصاویر گرافیکی(شطرنجی شده) بدن های مثله شده یا نوزادان دچار سوءتغذیه بخشی از واقعیت روزمره فلسطینی هاست. موضوع ایجاد ناامیدی یا برانگیختن همدردی نیست، بلکه افشای جنایات اشغالگری استعماری صهیونیستی است که از 7 اکتبر ابعاد وحشتناکی به خود گرفته است.
اسرائیل با وسواس فکری خود را به تصویر عمومی خود می پردازد و تلاش های مذبوحانه ای برای پنهان کردن جنایات نسل کشی خود انجام می دهد. با این حال، در نبرد برای روایت ها، حسباره صهیونیستی، ارگان تبلیغاتی استعمار، نتوانسته واقعیت نسل کشی و قحطی را که بر فلسطینیان تحمیل کرده است، پنهان کند.
در این ماه مبارک، برجسته کردن گسترش استعمار در سایر بخش‌های فلسطین، مانند کرانه باختری اشغالی، نیز مهم است. هفته گذشته، نهاد استعماری ساخت شهرک های غیرقانونی بیشتری در این منطقه را تصویب کرد.
همچنین محدودیت‌های شدیدتری برای نمازگزاران فلسطینی برای دسترسی به مسجد الاقصی در این ماه مقدس اعمال شده است که گزارش‌ها حاکی از حملات مرگبار متعدد به چندین بخش از قدس اشغالی در سه‌شنبه شب است که منجر به کشته شدن حداقل چهار فلسطینی شد.
یکی از آنها پسر 13 ساله ای بود که در حین ترکیدن ترقه بیرون خانه اش در نزدیکی اردوگاه شوفات در قدس اشغالی مورد اصابت گلوله یک تک تیرانداز اسرائیلی قرار گرفت و کشته شد.
نسل کشی و گرسنگی در غزه با دقت طراحی شده است تا آسیب وارد کند و شرایط فجیعی را برای مردم محلی ایجاد کند. چند تن از ساکنان غزه در مورد تخریب عمدی زمین های کشاورزی در این منطقه صحبت کرده اند و هدف آن رام نگه داشتن مردم و محروم نگه داشتن هر گونه توانایی برای تغذیه خود هستند.
تخریب خاک حاصلخیز غزه با هدف روشن ایجاد قحطی را می توان از طریق تصمیم ارتش اشغالگر برای سیل تونل ها با آب دریا نیز درک کرد.
به گفته چند تن از کارشناسان، این اقدام منجر به تخریب این خاک ها و استفاده بالقوه کشاورزی از آنها می شد.
اسرائیل در میان مرگ و ویرانی به جنگ روانی خود علیه فلسطینی ها ادامه می دهد. اعلامیه هایی که رژیم پخش می کرد از مردم می خواست که «به نیازمندان غذا بدهند»، که فعالان حقوق با توجه به وضعیت قحطی تحمیل شده توسط خود رژیم، آن را طنزی ظالمانه می دانند.
پیام «اطعام نیازمندان» بی‌اهمیت بودن جان فلسطینی‌ها را برای نیروهای استعماری آشکار می‌کند. علاوه بر این، بر غیرانسانی شدن جمعیت فلسطین و در کنار آن، عادی سازی نابودی، سلطه، استثمار، مرگ زودرس و حتی شرایط بدتر از مرگ، مانند شکنجه های بی رحمانه، تأکید می کند.
برای دهه‌ها، فلسطینی‌ها در انتظار دائمی مرگ زندگی کرده‌اند، واقعیتی که حتی به قبل از سال 1947 برمی‌گردد. افراد استعمارشده با پیش‌بینی تحقیر، تحقیر و قتل زندگی می‌کنند.
در ماه رمضان، جامعه مسلمانان به ویژه در زندگی روزمره خود از نعمت های الهی آگاه هستند. مفهوم الوهیت نباید به عنوان چیزی جدا از واقعیت زمینی تفسیر شود. در مقابل، الوهیت قرآن متضمن مبارزه سیاسی برای ایجاد جامعه عادلانه در این جهان است.
در حالی که غزه و بقیه فلسطین همچنان از نسل کشی و گرسنگی رنج می برند، نمی توانیم از عدالت صحبت کنیم، چه رسد به اینکه جامعه ای عادل بسازیم. این پیام باید در ماه رمضان باشد.
نویسنده : خاویر ویلار ؛ او یک دکترا است. در مطالعات اسلامی و محقق مستقر در اسپانیا.
توضیح : نظرات بیان شده و یادداشت های ترجمه شده در این مقاله لزوماً منعکس کننده نظرات و خطر مشی رسانه کلمات نیست