طمع قربانگاه خرد و عقل است … طمع آنچنان انسان را به بند می کشاند که حتی نتواند گامی به پیش بردارد.
برای رفتن به سوی مقصد تربیت ابتدا باید این بندها را گشود چنانکه پیشوای آزادگان علی(ع) می فرماید:
«الطمعُ رِقُّ مُؤبّد» طمع، بردگی همیشگی است. یعنی از بردگی بدتر، طمع داشتن است.
نهج البلاغه حکمت 177
—
طمع یک ریال حقوق بیشتر برداشتن ، طمع یک ریال بیشتر از مشتری گرفتن ، طمع یک عکس بیشتر توی مجازی ، طمع مشهور شدن. طمع به درآمد بیشتر از کانال تلگرام یا ایتا با بیدار موندن شبانه. طمع دزدی از مردم ، از باغ و ماشین و جزوه و کتاب دیگران… خداوندا به شما پناه میبریم از شر طمع کار شدن …
